Saturday, November 24, 2007

Kerby: Panaginip?

Me narinig na ako tungkol sa kanya pero hindi ako makapaniwala. Masyado siyang bata para gawin ang mga sinasabing ginawa niya. Pero ang balita, pinatulan niya ang isang kasing-edad ko.

Pero di ko ikakailang pantasya ko siya. Tahimik kasi. Palaiwas. Maraming beses na akong nagtangka makipag-usap noon sa lugar namin, pero talagang mailap.

Pero iba kagabi. Nasa lugar kami na kailangan niya akong kausapin. Bisita kasi ako ng mga magulang niya. At ramdam kong gusto niya ring makibalita.

Ok na sa akin ang konting kwentuhan habang nagyoyosi. Pagkatapos nun, balik sala kami kasabay ng ibang mga bisitang nag-iinuman.

Nauna siyang nalasing. Nakita ko, pumasok siya sa kwartong ibinigay sa akin. Hindi siya dapat dun.

Nag-init na ang aking damdamin. Pero di ako makatakas sa grupo. Dibdiban ang inuman. Nagdesisyon lang kaming tumigil nang mapansing alas singko na ng umaga.

Super lamig ang panahon. Makapal ang kumot. Andun siya sa ilalim nun. Nakatagilid palayo sa pwesto ko.

Ngunit lasing ako. Walang takot.

Wala pang minuto mula ng tumabi ako sa kanya, nakadakot na agad ang aking kamay sa kanyang kasarian. Me katigasan na. Inaasahan ba nya to?

Hinila ko siyang bahagya para tumihaya. Walang alinlangan. Tinanggal ko ang sinturon. Inilabas ang matigas ng ari.

Gusto ko sanang lamukusin muna siya ng romansa’t halik pero tinabig nya ako. Ayos lang. Pagod din ako. Sayang nga lang at ngayon at ako uli makakatikim ng gwapong bubot pa. Masarap sanang samyuhin muna.

Di na ako nagsayang ng oras. Subo na lang agad. Dila sa bayag. Balik subo at sipsip.

Umingay ng konti ang pinto. Shit! Wala palang lock ang pinto!

Pusa lang pala. Pero nagulat na siya’t napabalikwas na’t lahat.

Lumabas siya. Bad trip. Napurnada ang balak ko.

Ilang minuto ang lumipas. Bumukas uli ang pinto. Pumasok siya. Tumabi sa akin. Tumagilid. Palayo.

Inulit ko ang seremonyas.

Dakot. Pisil. Pindot. Hagod. Para tumigas.

Konting hila. Para tumihaya.

Tapos, konting halik sa dibdib. Sa gilid ng tiyan.

Tinanggal ko ang kumot na pinantakip ko sa aming katawan.

Kagandang bata! Kalaking titi!

Ibinuhos ko na atensyon dun. Sipsip..himod..tsupa..

Hanggang nanigas ang kanyang mga paa. Umangat ang puwet. Sabay hulagpos ng bumahang tamod. Matagal siyang nag-ipon.

Nakatulog agad ako. Pagkagising, wala na siya. Kinabahan ako. Nagalit kaya siya? Mga tatlong araw pa ako sa kanila. Baka mapansin ng magulang.

Paglabas ko, andun siya sa harap ng tv. “Good morning Kuya!”, sabi.

Wala akong makita sa kanyang mukha na kahit katiting na bakas na me nangyari sa amin.

Meron nga kaya? Di kaya ako nanaginip lang?

Nakauwi na ako’t lahat di ko pa rin alam ang sagot.

Tuesday, August 14, 2007

Hans: Talinghaga

Masaya ang naging inuman namin.

Napagkatuwaan kasi si Hans, isang bagong dating na seaman. Paano, laging nakabuntot ang asawa. At andaming ipinagbabawal!

Isang matinding bawal ang paninigarilyo. Me multa si Hans pag nahuli. Isang libo bawat stick!

Kaya ang loko, tumatakas! Ilang beses kaming nagkasabay sa CR at nahuli ko siya doong nagyoyosi. Pero pag nasa table, katabi ang misis, behave ang mokong.

Sa katuwaan, hinamon ko siyang ipakitang siya ang me pantalon sa bahay. Nung una, tatawa-tawa lang siya. Pero makulit ako. Di siya tinantanan. Napahiya siguro, kinuha niya ang sigarilyong inaabot ko.

Hagalpakan ang tropa sa tagumpay ko.

Ilang bote pa itinumba, uwian na. Dumerecho na ko sasakyan. Binuksan ko ang bintana bago magmaniobra palabas ng parking.

Nabigla ako, lumapit pala si Hans. Sabi, “O pare, uwi na ba? Ala man lang bang beso?”

Sabay halik sa pisngi ko.

Natahimik ako. Umalis din siya agad. Di ko na nakayang ihatid siya ng tingin.
Di ko alam kung nakita ng tropa ang nangyari. O di kaya ng asawa niya.

Ano nga ba ang ibig sabihin nun?

Tuesday, July 17, 2007

Aliw

Na bad trip ako sa inumang kinapadparan ko. Jologs masyado yung isang tao. Ang ingay! Ang problema, birthday niya.

Kaya lumayas na lang ako. Sa totoo, mainit ang ulo ko dahil andun sana Kian. Bwisit kasi. Late na dumating. Di ko naman pwedeng hilahin dahil masyadong obvious.

So cruising na lang ang drama ko. Commonwealth.. Circle..Kalayaan..

Pansin ko agad sila pagliko sa kanto. Tatlo sila. Mga sampung metro ang pagitan. Tang-ina! Mga gwapo!

Dahan-dahan akong umusad sa kalye. Ang una, maputi. Medyo kulot. Tipo ko. Sumunod, maskulado. Medyo dark pero merong dating. Pangatlo, maputi din. Medyo mahaba ang buhok.

Napahinto ako sa unahan ng konti ng pangatlong mama. Dahan-dahan kong ibinaba ang bintana ng sasakyan.

“Anong meron dito?”

“Kayo po Sir. Bahala kayo kung ano gusto ninyong mangyari”.

“Kahit ano kaya mo?”

“Kahit ano po’ng ipagawa niyo.”

“Magkano?”

“Seven Hundred.”

“Saan? Di pwede sa bahay ko, e.”

“Kung gusto niyo Sir, dun na sa akin sa me Tandang Sora. Mag-isa lang naman ako.”

“Nye! Pwede ba yung ganun? Di ka naman killer?”

“Hindi Sir. Ihahatid niyo rin naman ako dito pagkatapos. Kailangan ko pa e.”

“Ganun ba? Sandali lang ha. Hanap lang ako ng lugar”.

Hindi ko pa pala kaya.

Tuesday, June 26, 2007

Lucas: Pangarap



Sana akin na lang siya...

Monday, June 11, 2007

Kian: Regalo

“Bosing, asan k na? D2 na regalo ko sa yo.”

Bihira na mag-text sa kin si Errol, kaya alam ko seryoso to. Me iba akong lakad dapat, pero kailangan i-cancel. Alam niyo na, tigang. He he.

Dinatnan ko sa apartment sa Sampaloc ang apat na kalalakihang nag-iinuman – lahat walang shirts. Tumabi agad ako ke Errol. “Si Bosing..”, pakilala niya sabay bulong.. “mamili ka na.”

Sinipat ko ang tatlo. Lahat halatang promdi. Mga tipong tambay sa pondahan sa kanto. Pero, walang duda, mga barako. Hmm. Parang di ko yata masyadong mga type.

Di ko mabulungan si Errol kaya nagtext na lang ako: “wala bang mga kasing gwapo mo?”

“Wag ka na masyado pihikan”, reply niya. “Itong katabi ko, si Kian, ok to.”

Pasimple kong tiningnan ang itinuro nya. Sabagay, maganda ang katawan. Ang mukha, di pang idol, pero hindi rin naman pangit.


Sige. Tingnan natin mamya.“


Medyo marami na ring nainom ang mga loko kaya maingay na ang kwentuhan.


“Tangna, alam mo Kuya, itong si Kian, bold star to sa probinsya! Me scandal to! Gago nga lang tong si Epoy, na erase kanina.”

"Ano namang scandal yun?” Medyo nagka-interes naman ako.
“Me dinala kaming babae sa beach. Etong si Kian, nagpatsupa. Tangna! E anlaki pala ng ari nito. Ayaw na tuloy lumapit sa amin nung babae. Sa kanya na lang nag concentrate. Kinunan ko nga.“ Hagalpakan ang lahat.
“Inikot ko na nga yung video sa mga tao. Pati mga babae, sigawan! Lahat natatawa dahil anlaki daw!“

Hmm. Teka. Nag-aadvertise yata tong mga lokong to a. Tiningnan ko si Kian, mukhang enjoy lang din si gago sa kwentuhan.

Tumagal pa ang inuman. Nagpaalam na akong umuwi pero ayaw akong payagan.

“Kuya, binuk na namin to sa yo. Wait lang. Gusto mo matulog ka na muna.”

Nagising na lang ako nung niyuyugyug na ko ni Errol. “Ok na. Sama mo na sya pauwi”

Medyo wala na talaga ako sa mood kaya tatanggi pa sana ako. Pero halos ipagtulakan na niya ako.

Bumaba akong medyo hilo pa. “O Kian, ikaw na bahala diyan ke Bosing. Balik ka na lang agad dito pag naihatid mo na siya.”

Wala kaming masyadong imikan sa kotse. Tiningnan ko ang oras, alas tres ng madaling araw.

“Patay. Magigising lahat ng tao pag umuwi ako ngayon. Saan kaya muna tayo?” Binabaybay ko na ang Sta. Mesa nun.

“Inom na lang kaya muna tayo”, sagot niya.

“Ok.”

Kumanan ako papuntang PUP.

“Sarado na mga bar dito. Ok lang ba pag diyan tayo sa unahan?”

“Ikaw”.

Gumarahe ako sa motel. Pagpasok, umorder ng beer.

Ayoko ng patagalin ang seremonyas. Nilapitan ko siya’t hinalikan. Sa labi.

Una, di ko akalaing papayag. Pangalawa, di ko inasahang masarap.

“Tara, doon tayo“, sabay nguso sa kama.


Isa-isang naglaglagan ang kanyang mga suot. Niromansa ko siya ng romansang rapist. At natuwa naman ako. Malakas siyang umungol.

“Shhhiyet! Halos napapasigaw siya pag kinakain ko nag tenga niya.

Masarap kagatin ang baba niyang puno ng maiksing balbas. Masarap ding laruin at dilaan ang dibdib niya. Ang leeg niya, amoy lalaking-lalaki.

Hinila ko siya pabalikwas para mapaibabaw siya sa akin. “Ikaw naman”, sabi ko.

Marunong siya. Feeling ko babae akong niluluray ng isang maton. Yung tipong walang dangal na matitira sa iyo. Halos nilamukos niya ako. At halos himatayin ako sa sarap.

Kinapa ko ang kanyang pantalon para buksan.

"Mamaya na", sabi niya. Siyempre, ako pa! Di nagtagal tumilapon din yung pants niya.

Dinalaan ko halos buong katawan niya …leeg, tenga, kilikili, siko, pusod, singit… lahat.

At iba ang dating ng taong kumpiyansa sa pagkalalaki kesa sa metrosexual na sobrang linis at maarte sa katawan. Eto, halatang walang seremonyas sa katawan, basta malinis. Kaya ang amoy, mas senswal. Me lasa.


Talagang sinadya kong wag muna mag-focus sa kanyang sandata kaya di ko kaagad eto nilaro. Nang tatanggalin ko na ang kanyang briefs, pinisil niya ang aking kamay. “Wag muna. Grabe ka. Ngayon lang tayo nagkakila.“

“Yun nga ang masarap dun. Ngayon lang tayo nagkita, ganito agad. Me thrill.“

Pagkasabi ng huling kataga, nasa labi ko na ang ulo ng kanyang titi.

At totoo nga ang advertisement ng mga tropa ni Kian. Malaki nga! Hamak na mas malaki sa average na Pinoy.

Masarap laruin ang kanyang titi. Pati ang mga itlog. At ginugupitan din niya ang buhok na nakapaligid dito kaya may dagdag na kiliti.

Nagbabad ang labi ko sa kabuuan ng kanyang ari. Taas-baba.... paikot... lahat. At ang gandang tingnan ng mga nagaganap sa amin sa mga salaming nakapalibot sa kwarto. Mas nakakalibog.

Ang problema, ang tagal niyang labasan. Hindi pwedeng hindi. Hindi kasi ako kuntento pag di ko natitikman ang tamod ng kaniig ko. Yun lang para sa akin ang kumpletong sex.

At sa katagalan ng pagtsutsupa lumalambot din to. "Di ka pa kasi kilala".

Pero kahit siya, gusto ring magpapalabas. Kaya talagang pinilit.

Andyang umibabaw sya mukha ko at ipasubo ang kanyang titi, sabay todo kadyot. Minsan palitan kaming salsalin ito. O di kaya hihiga siya’t hihilahin ang mukha ko at ipagduldulan ang kaniyang katigasan.

“Malapit na ko…”. Ilang beses niya ring sinabi to pero matagal pa rin bago tuluyan siyang nanigas at parang nagdeliryo. At nang dumating ang sukdulan, isinaksak niya ng todo ang kanyang tarugo sa aking lalamunan.

“Ahhhhhh!”

At tuluyang sumabog ang kanyang kanyang katas. Bumaha! Halos malunod ako sa dami.

Wala akong sinayang. Pinakita ko sa kanyang nilunok ko lahat.

Matagal ko pang sinipsip ang tubo bago ko ito bitawan at humiga sa tabi niya.

Hinalikan niya ako sa noo. "Grabe ka... Ngayon nga lang tayo nagkakilala...."

Tuesday, May 8, 2007

Wanted!

Naka-paskil ang kanyang mukha sa dyaryo (Phil. Daily Inquirer) noong Sabado. Bahagi daw ng pwersa ng PNP na pinakalat bunga ng kaguluhan sa Bulacan.

Masyado siyang maamo para sa kanyang kanyang magulong propesyon. Hindi siya bagay dun.


Kaya ako’y nananawagan: kung sino man po ang nakakakilala sa mamang ito, ipabatid po ninyo sa akin kung paano siya makakadaupang palad. Ako’y kanyang nabighani sa unang tingin pa lang at nais kung makumpirma kung me batayan ang pintig ng aking puso.

Nais ko siyang alagaan, ilayo sa gulong kanyang kinasasadlakan. Igagapang, ipapangutang ang anumang kanyang gugustuhin.

Maging akin lamang siya.

Friday, May 4, 2007

Lollipop

Hapon na, masakit pa rin ang ulo ko. Matinding hang-over to. Pinaghalo ba naman kasi ang beer at vodka.

Yan ang mahirap pag pinuntirya mo si Chad. Kailangan lasing muna siya bago ka makaporma.

Kagabi, napapayag ko siyang samahan ako sa bahay. Di kasi natuloy ang sampa niya ng barko. Mga dalawang linggo pa daw.

Okay lang naman siya. Andami nga lang niyang katawagan at ka-text. Mga syota at nililigawang babae.

Maghahatinggabi, me tumawag na isa. Todo bola ang loko. Ako naman, mainit na sa kanya. Kaya habang ka-kwentuhan niya ang babae, bigla kong sinunggaban ang kanyang ari. Sinagpang.

Hindi na siya nakapalag (mukhang wala rin naman kasing balak). Ipinagpatuloy nya yung pambobola samantalang dinidilaan, kinkagat-kagat at sinusubo ko ang kanyang pototoy.

Minsan napapaigtad siya’t mapaungol, pero ewan kung napansin ng kausap niya.

Madaling patigasin ang titi ni Chad. Pero kagaya ng mga nakaraan, huwag ka nang mag-ambisyong madadala mo siya sa sukdulan at labasan.

Mababali na lang yata ang leeg ko sa katsutsupa, wala talagang epekto. Matigas lang siya, minsan pumipitlag na parang bumubwelo sa pagbulwak, pero hanggang doon lang. Me mali kaya sa ginagawa ko? Me style kaya akong dapat sundin? Sa kanya lang naman to nangyayari e.

Tanggap ko na rin kahit papano na ganito talaga siya kaya pag pagod na ko, tumitigil na lang ako.

At dahil okay lang naman din sa kanya na tigasan siya tapos lalambot na lang pag solb na ko, ginawa ko na lang lollipop ang titi niya.

Pag gising sa umaga kanina, subo. Konting harutan sa kama, dakma, subo. Bago kumain, habang me kausap na naman siya sa telepono, subo uli.

Ganun lang.

Tuesday, April 17, 2007

Paalam Na?!

Matagal-tagal na rin kaming di nagkikita ni Chad. Nasa training kasi kung saan-saan.

Medyo miss ko na nga siya.

Text ako: “Kmsta k na?”

Di nagtagal, me sagot: “E2 nasa clinic.”

“Ha? Bkit?”

“Medical ko. Alis na ko Sabado. Sa Greece ako sasampa.”

Aalis na siya? Parang kelan lang siya dumating a. Ilang beses lang kaming nagkita. Nagniig? Isa lang. Tapos, aalis na siya. Ganun lang?

“Pnta tayo Pasig mamya. Kunin natin naiwan ko gamit dun. Tapos punta sa inyo.”

Shet. Hindi pwede. Nasa bahay ang mga guwardiya sibil. Hindi pwede magdala ng lalaki.

Hindi rin pwedeng magmotel. Siguradong hindi siya papayag.

Nakngpating! Ano gagawin ko? Aalis na siya ….

Saturday, March 31, 2007

Dian: "Mushroom"


Malungkot akong sumama sa blow-out ni Errol sa probinsiya. Nagkakalabuan kasi kami ng boyfriend ko.

“Wag kang mag-alala Kuya. Me ireregalo ako sa yo. Tara, daanan natin,” nakangising yaya ng mokong.

Ipinakilala niya sa akin si Dian, classmate nya noong high school. Medyo balingkinitan ang katawan, di-katangkaran, maganda ang ngiti at higit sa lahat, feeling pogi. Me confidence!

Kinabukasan pa ang handaan kaya nagpunta muna kami sa beach. Inuman galore at siyempre pa, videoke festival.

Masaya ang takbo ng pagtitipon. At dahil summer, isa-isang naghuhubaran ng damit ang mga kelots. Si Dian? Hmm. Mukhang masarap. Impis ang hinihimas-himas na tiyan. At tumitingin sa akin na nakakaloko. Tinabihan ko nga.

Dala na rin ng nainom, medyo naging maharot ang bayan. At sino pa ba naman ang haharutin ko kundi ang katabi ko? Konting yakap dito, hilig doon, himas doon... the works! Ang maganda, okay lang lahat ke Dian.

Maghahatinggabi na ng umuwi kami kina Errol. Nagkakagulo pa ang mga tao sa pagluluto at iba pang paghahanda.

Tinawag ako ni Errol. “Kuya, doon na lang kayo ni Dian sa kwarto ko. Mamaya na lang ako susunod. Tutulong muna ako dito sa labas.”

Napangiti ako. Ang galing talaga ng aking resident bugaw.

Wala akong nakitang pagtutol ke Dian sa sinambit ni Errol. Pagpasok namin sa kwarto, nahiga na kaagad siya.

Tumabi ako sa kanya. Nakiramdamdam.

Dedma. Kunyari tulog.

Konting panahon lang ang nakayanan kong palipasin. Niyakap ko siya.

Wala pa ring reaksyon. Ibig sabihin, pumapayag.

Ayokong magbago pa ang kanyang isip kaya dumapo na kaagad ang palad ko sa kanyang etits. Sinundan ng mga daliri ko ang hugis nito bago ko tuluyang ipasok ang mga ito sa loob ng kanyang briefs.


Sinimulan ko ng hubarin ang kanyang shorts nang bumulong siya. “ I-lock mo ang pinto“.

Tayo agad ako.

“Shit! Walang lock!” Mapupurnada pa yata ang gabi ko.

"Sige, ako na bahala“, cool niyang sabi.

Bumalikwas siya, inilagay ang unan sa paanan ng kama at hinawakan ng isang kamay niya ang pinto.

"Ayos a. Mainit din tong mamang to", bulong ko sa sarili.

Nakahain na ang lahat kaya ako na lang ang hinihintay. Lumuhod na ko sa tabi niya. Sinimulan ko siyang halikan sa tenga... sa leeg... sa dibdib... sa impis na tiyan.

"Syet, masarap siya!"

Shorts lang muna ang tinanggal ko. Habang naka briefs, kinagat-kagat ko ang umbok sa loob nito. Matigas. Talagang Matigas!

Maingay pa sa labas kaya natakot akong bigla na lang me pumasok. Kailangan kong magmadali.

Binaba ko ang kanyang huling saplot, at umigkas ang kanyang ari. Iba talaga pag bata pa. Parang bato pag tumigas.

Isinubo ko na agad ang kabuuan nito at mabilis na tsinupa.

“Wag kang magmadali. Di ka mauubusan. Maraming reserba yan”.

Tumingala ako at tiningnan ang kanyang mukha. Nakangiti si loko. At matindi ang hawak sa pinto!

Binalikan ko ang aking gawain. Mas mabagal ngayon ng konti. Ninamnam ko na rin lang ang sarap ng kanyang pagkatao.

Maya-maya pa, umuungol na siya ng konti.

Bigla ay hinawakan nya ang aking ulo at giniyahan ang kanyang mabilis na pagkadyot.

“Ang pinto! Ang pinto!”, sigaw ng utak ko habang nabibilaukan na ako sa tuwing aabot ng ngalangala ko ang kanyang titi.

Isang matinding hila’t kadyot at sumambulat ang kanyang binhi sa aking lalamunan. Pakiramdam ko nalulunod ako sa kanyang tamod. Sobrang dami! Sinubukan ko siyang itulak pero matindi ang hila niya sa ulo ko.

Pinilit ko na lang lunukin lahat para makahinga ng konti.

“Sabi ko naman sa yo marami e“, nakangiti nitong sabi habang sinusuot uli ang shorts.

“Tara, tulog na tayo”.


(Teka. Bakit nga pala mushroom ang tawag ko sa kanya? Kasi, ang titi ni Dian ang me pinakamalaking ulo na nakita at natikman ko. Kaya ang hirap isubo. Pero grabe ang sarap! Parang me jumbo lollipop na naglalaro sa bibig mo.)

Thursday, March 29, 2007

Nasaan Si Mandaya?

Si Mandaya Moore ay kasapi ng aking konsehong pantas.

Tinitingala ko sya sa pedestal ng mga tala ng Shaparal. Isa syang inspirasyon, dahilan kung bakit ako naengganyong maglahad ng aking kwento sa mga pahinang ito.


Sinusundan ko ang kanyang buhay, nininilay ang mga karanasan. Sa kanya ako pumupulot ng mga batong aapakan ko sa pagtahak ng aking sariling landas.

Subalit biglang-bigla ...

NAWALA! NAGLAHO SI MANDAYA!

Walang paalam. Walang bakas...

Me nakita akong iniwan siyang mensahe kung saan. Tumigil na daw siya sa pagsusulat. Malas daw yata ito sa kanyang buhay pag-ibig.

Totoo ba ito?

Baka naman me dumukot sa kanya? Sino?

Si Kulot, para masolo siya? Si Jayson, dahil sa matinding selos? Sino?

Kung sino man ang me kinalaman sa kanyang paglaho, maawa na kayo. Palayain niyo na siya.

Mandaya ... kung nasaan ka man... magparamdam ka na.

Monday, March 12, 2007

Mark


Alam kong may mga paghahangad na nananatiling walang katuparan. May mga pangarap na malayong ipasok sa mundo ng katotohanan.

Tanggap ko na sa malayo ko lang nanaising makaniig si MarK. Sobrang layo na halos wala akong maaninag na mukha. Nakakatakot kasing sirain kung ano man ang meron kami ngayon.

Magkasabay kami sa gym kahapon. Nagkausap. Malakas ang kabog ng aking dibdib. Pero hindi halata. Sana.

“Sino mga kandidato mo sa eleksyon?”, tanong nya habang mahina lang ang padyak sa stationary bike.

“Si Chiz Escudero lang ang sigurado. Yung iba, pinag-iisipan ko pa.”

“Ikaw, ano party –list mo?”, ako naman ang nagtanong.

“Ano nga ba? Gabriela?”, seryoso niyang sagot?

“Ganun ba?”. Di ko alam kong tama bang ipagpatuloy ko ang takbo ng usapan.

“Ako, Ang Ladlad”. Wala siyang reaksyon, maliban sa isang impit na ngiti.

Sunday, February 25, 2007

Chad: Marino


Dalawang araw na ang nakakalipas, pero masakit pa rin … doon.

Si Chad ay isang maglalayag. Taunan kung siya’y mawala. Napupunta sa malalayong lugar, napapadpad sa iba’t ibang daungan.

Mga tatlong beses na rin siyang napapalaot mula ng magsimula ang aming kakaibang ugnayan. At nitong huli, napapansin kong medyo nagbabago na rin, kahit papano, ang kanyang pananaw.

Di kagaya noong una ko siyang ginapang ...

Lasing siya noon. Nakahilatang grasya sa aking kama. Sino ba naman ako para tumanggi? Pero sa totoo lang, nakakatakot. Wala ng mas barako pa sa kanya. Siya ang tipong pag binangga mo sa basketball, bugbog sarado ang aabutin mo. Pasimple pa yun.

Pero marupok akong tunay. Mahirap kalabanin ang nag-uumalpas na libog. At mula pa sa simula, para sa akin, mas barako, mas masarap.

Wala akong masyadong pasakalye nung gabing yun. Dahil alam kong tunay siyang lalaki, batid kong wala akong aasahang pa-romantic effect na me halikan at bolahan. Baka nga mabigwasan pa ako!

Kaya iisa lang ang itinatak kong ang misyon - ang matikman ang kanyang ari.

At swerte, di naman ako nabigo. Mula sa pagdukot hanggang sa pagsubo ko ng kanyang titi, wala akong narinig. Kahit nung tinanggal ko ng tuluyan ang lahat ng kanyang suot para lalo ko siyang magalugad.

Medyo hindi masyadong maganda ang kanyang mga itlog. Malalaki pero lawlaw. Siguro, laspag sa kagagamit ng mga bayarang diwata sa mga pantalan.

Pero wala akong reklamo sa kanyang tarugo. Me kahabaan ito at mabilog. At matigas! Ibig sabihin, nararamdaman din niya ang sarap ng ginagawa ko.

Matagal na nilaro ng kamay ko’t labi ang kanyang sandata – sa puno, sa gilid, sa itlog, pero di ko maramdaman ang paglapit ng kanyang sukdulan.

“Hindi lalabasan yan. Sa babae lang yan sumasabog”, pabulong niyang sagot sa nababasa niyang tanong sa mukha ko.

Insulto kung tutuusin sa akin yun. Ako kasi ang taong masaya na kapag labasan ang partner. Kahit hindi na ako.

Pero sumasakit na ang panga ko, wala pa rin. Pinalipas ko pa ilang pagpipilit, hanggang sa tuluyan na akong sumuko.

Upuan ko na lang kaya ‘to?”, pahayag kong me bahagyang pagkayamot.

“Ginagawa mo ba yun? Ganun ka na nga ba talaga?” Alam kong marami pa siyang tanong pero pinaramdam kong wala aking balak magpaliwanag. Tumayo ako’t humagilap ng condom.

Masakit ang magpasok ng bagay sa butas na hindi itinadhana dito, pero pagtagal, me sarap na rin itong taglay. Kapag nasa sukdulan ka ng libog, nagmamanhid ka rin sa hapdi, at ang mararamdaman mo na lang ang ay mga sari-saring sensasyon ng pagniniig.

Kinabayo ko sya habang siya’y nakahilata lang. Paminsan-minsan, lumalaban siya ng kadyot.

Pero me dagdag siyang pasakit sa akin.

Sa tuwing mapapalapit ang katawan ko sa mukha niya, babalikwas sya’t kakagatin ang aking braso. Malakas na kagat. Gigil na ngasab. Parang galit sa paglagpas ko sa linya ng aming pagkakaibigan.

Pero wala akong balak intindihin pa ang anumang nasa isip niya. Di ko maipaliwanag pero aaminin ko, nakadagdag ang kanyang pagkagat sa sarap na nararamdaman ko. Sabagay, nakainom ako. Kaya siguro di ko masyado ininda ang sakit na di ko na nawari kung saan nanggagaling. Ang pinakamahalaga sa akin sa oras na yun ang aming pag-iisa.

At kagaya ng tinuran niya, di yata talaga siya lalabasan. At hindi ko na rin kaya pang magtagal.

Nagpasya akong laruin na lang ang sarili ko at ako na lang ang magpalabas.

Balot ng tinanggal kong damit ko, iniluwa ng titi ko ang lahat ng naipon kong tamod. Lahat.

Medyo napahiya ako sa nangyari pero walang akong magawa. Di na talaga kaya ng katawan ko ang dagdag pang ulos at kagat.

Pagkalas ko sa kanya, tayong-tayong pa rin ang kanyang sandata. Tinanggalan ko ito ng balot at pinilit salsalin.

“Hayaan mo na ‘yan. Lalambot din yan mag-isa”. Di ko alam kung me halo bang inis ang kanyang tinuran. Pero di ko na rin alintana. Pagod na rin ako’t handa ng matulog.

* *

Halos replay ng nauna ang mga sumunod naming pagniniig. Nauulit ang bawat detalye.

Me naiba lang ng kaunti nung isang gabi. Una, wala na akong kagat sa braso – kagat na dating nag-iiwan ng pagkalamog na ilang linggo bago mabura. Pangalawa, me pasakalye na kami. Nahahalikan ko na siya sa labi at napapaigtad na rin siya kapag hinahalikan at dinidilaan ko ang kanyang buong katawan.

At higit sa lahat, me kung ano siyang isiniksik na dumagdag sa taba ng kanyang malaki ng titi. Hindi bulitas. Parang malaking kapsula.

“Yung hawakan yan ng toothbrush. Kinortehan namin at ipinasok diyan. Lahat kami sa barko me ganyan. Alam mo na, walang magawa sa laot. At para na rin mas masarapan ang mga foreigner na babae”.

Haay. Sabagay, di ko rin naman sigurado kung paano ko siya tatanggapin. Di ko ikakailang masarap siya nung ginagamit ko.

Yun nga lang, naramdaman ko ang hapdi pagkatapos ng lahat. Hanggang ngayon. Ang problema, sabi niya, dito siya sa bahay matutulog mamya.

Thursday, February 15, 2007

Beejay


Akala ko namamalikmata ako --- andun sya sa kabilang gilid ng Buendia, patawid papuntang 7-11. Kelan ko nga ba siya huling nakita? Nakaniig? Matagal-tagal na nga rin yata. Ang natatandaan ko, itinatwa niyang kilala niya ako ng huli akong tumawag.


Gusto ko sanang sumigaw at tawagin ang kanyang pansin, pero sakay ako ng company car; masisira ang poise ko. At nakakahiya sa driver.

Kaya hinayaan ko lang siyang dumaan sa harap ng kotse. Inihatid siya ng aking tanaw hanggang sa kami ay umusad na rin. Matagal ko rin siyang nasipat ... at sigurado ako, me nagbago sa kanya. Malaking pagbabago.

Ang unang pagkikita:


Wala kaming magawa ng kaibigan ko ng araw na yun. Etong isa, malakas ang tripping. Meron daw videoke sa me bandang dulo ng mall. Kantahan ko daw siya.

Di ko balak magkalat sa harap ng sandamakmak na tao, pero parang trip ko lang din matawa. Kaya pumunta kami. At tulad ng inaasahan, naghari ang mga jologs sa maliit na pwestong yaon. At super riot ang scene! Bugbog sarado ang mga tono, naglabo-labo ang mga pronunciation.

Pero mula sa kung saan, umakyat siya sa payak na entablado. Dahan-dahang pumailanlang ang boses nya. Naiiba siya sa mga nagtangka. Matino ang bagsak ng mga nota, malinis ang labas ng mga salita. At higit sa lahat, guwapo. Bata. Matapang ang mukha. Astig kumbaga.

Lumabas agad siya ng videoke corner pagkatapos kumanta. Ewan ko, pero bigla na lang naming napagpasyahang sundan siya.

Stalker ang labas namin, pero bahala na. Sunod kami. Pag lumingon, sabay tago. Alam namin, napapansin na niya kami.

At dahil dalawa kami, malakas ang loob naming mangulit. Kaya ng magpang-abot, ayun nagpakilala na kami. Bahala ng magkagulo kung magalit.

Pero, nabigla kami. Ok lang sa kanya. Niyaya naming siyang mag-coffee. Pumayag din! At marami pa kaming ikinabigla – kagagradweyt nya lang sa isang sosyal na unibersidad; inglesero, at ang inorder, gatas!

* * *

First time ko na maghangad ng isang sosyal na Ilakan. Actually, naiinsecure ako makisama sa mga ganun. Poor lang kasi ako. Pero sige lang ikako. Try lang naman.

Pero di naman ako nahirapan. Pagkatapos ng ilang dinner date at nood-sine, nayaya ko rin siyang matulog sa bahay.

At tulad ng inaasahan, naganap ang dapat lang maganap. Sa simula’y aayaw-ayaw siya, pero kapagdaka’y pinayagan din nya akong magtagumpay.

“What the hell are you doing?”, ratsada niya nung sinimulan ko siyang halikan, sabay dakma sa kanyang etits.

“Wala lang”, sagot ko habang tuloy sa paggalugad ang aking labi at kamay sa kanyang kabuuan. “I just wanna make you feel happy tonight.”

“I have never done this before”, sabi nya, pero wala ng pagtutol.

Hindi siya kalakihan. Pero naiiba ang kanyang ari. Nakakurbada ito palabas. Parang bali. Pero kagaya ng lahat, masarap siya.

Kontento na sana akong malasahan lang ang kanyang tamod. Pero na shock ako sa nangyari noong Round 2.

“You have condoms?”

“Ako pa, eveready”, banat ko sabay abot sa nakahanda ng condom.

“Turn around”, utos niya. Nye! Ito ba ang virgin?

Alangan namang magreklamo pa ko. Sinunod ko ang utos at tinanggap ang lahat ng ulos. Masarap. Tama lang ang laki at nakatulong din ang porma ng kanyang ari. Nakaluhod lang siya ng maluwalhati habang todo kadyot. Batid ko, masaya siya sa kanyang ginagawa.

* * *

Maraming beses pang naulit ang aming pagniniig. Nakikitira lang kasi siya sa kanyang mga auntie kaya malaya siyang nakakalayas. Madalas siyang matulog sa bahay. At everytime na magsimula akong gapangin siya, aayaw-ayaw muna siya.

Straight daw kasi siya.


Dun ako nagulat habang tinitingnan ko siya kahapon. Sigurado ako. Iba siyang maglakad. Dalagang-dalaga.

Friday, February 9, 2007

Ilakan # 2: Oyo: Ang Simula


Nakalimutan kong i-silent ang phone ko kagabi kaya napabalikwas ako sa malakas na tunog nito.

“Halu. Kumusta na? Hindi mo na ako pinapansin a”, bungad niya.

Mabigat pa ang aking mga mata. Sinilip ko ang wall clock. Ala una y media ng umaga.

“Babes. Ba’t gising ka pa?”, excited din akong makipag-usap sa kanya.

“ Medyo pagod kasi sa trabaho. Namamanhid pa nga mga kamay ko. Siyanga pala. Baka makapunta ako diyan next month”. Tuluyan na akong nagising.




* * *

Si Oyo ang pinakamatagal kong nakarelasyon, so far. Pero on and off. Actually, maraming panahon in between na halos walang contact. Sa probinsya kasi sya nakatira – kasama ng kanyang misis at mga anak.

Pero every time na may panahon o pagkakataong magkita, parang walang nagbago. Kami pa rin.

Nakilala ko sya ng minsang napadpad dito sa siyudad para magtrabaho. Kasali siya sa church choir. Unang kita ko pa lang, bagsak na ako. Sino ba naman ang di mabibighani sa kanya – long-hair, matipuno, magaling kumanta at sumayaw, at higit sa lahat, matinong kausap.

Todo ligaw ang ginawa ko sa kanya. Text. Tawag. Pakain. Painom. Pabaon. Lahat!

Matagal bago ko siya napapayag sumamang gumimik. At matulog sa bahay. Yun nga lang nung magkaroon siya ng oras, me sumama namang katrabaho. Sagabal!

Pero sa tindi ng aking pagnanasa, wala akong balak iatras ang aking balak. Matagal din akong nagtiis.

Halos hindi ko namamalayan ang paglipas ng oras noon. Pano, masaya ako. Kaya hinayaan ko silang uminom ng uminom.

Hatinggabi na ng sumuko sila. Bagsak lahat sa kama. Magkakatabi kaming tatlo. Si Oyo, nasa gitna.

Sinigurado kong tulog na silang pareho bago ko sinimulan ang ritwal. Dumikit ako ng konti kay Oyo. Kunyari wala sa sariling napayakap.

Bumukas ng konti ang kanyang mata…Pumikit uli. Alam ko, pumapayag siya.

Di ko na pinatagal. Idinantay ko ang aking palad sa kanyang bukol. Uminat sya ng konti. Gumapang ang aking kamay, papasok sa shorts… sa briefs. Nagsisimula ng tumigas ang kanyang alaga. Malaki.

Pinisil niya ang aking kamay. Inginuso ang katabing katrabaho.

“ Hayaan mo siya”, pabulong kong sagot. Ang lagay e, ngayon pa ako aatras.

Hinila ko ng konti ang kanyang katawan para tumagilid siya at humarap sa akin. Ibinaba ko ng konti ang kanyang shorts para mailabas ang kanyang matigas nang ari.

Ginalugad ng palad ko ang palibot ng kanyang titi. Walang bulbol masyado. Ginugupitan nya?

Bahagyang kumilos ang kasama niya. Pero wala na ko sa sarili. Wala ng makakapigil sa pagsubo ko sa kanyang katigasan. Dahan-dahan. Ninamnam ko ang init nito mulo ulo … hanggang sa puno. Dun ko napansin ang maliit na bukol sa gilid.

“Ano to?,” impit kong tanong.

“ Bulitas”.

Iba ang feeling ng bawal na sex. Bawal dahil me katabing pwedeng manood, at bawal dahil me asawa siya.

Pero laging me paraan pag gusto. Dahan-dahan ang ginawa kong pagtsupa para di masyadong umuga ang kama. Siya, pigil ang mga ungol. Kontrolado ang kadyot.

Pero di ko rin siya napigilan. “Shit!”, bulalas niya pagsabog ng kanyang katas.

Natuwa ako. Nasiyahan siya sa ginawa ko.

Bilang pasasalamat, nilunok ko lahat.

Monday, February 5, 2007

Ilakan # 1: Lance ... Ang Pagkikita

Nagkita na kami uli ni Lance.

Maaga pa siyang nag-text kanina. “Kuya, punta me dyan sa yo. Asan ka?”

“Nasa bhay lang,” excited kong sagot. Hmm. Matagal-tagal ko rin siyang di nasisilayan.

“D2 na ko sa labas,” text nya pagkalipas ng ilang oras. Nye! Akala ko sa gabi pa siya darating.

No choice. Labas ako. Andun sya, medyo umitim lalo.. me tiyan ng konti. Di bagay sa maliit niyang pangangatawan. Pero gwapo pa rin.

“Konsehal!”, nakangiting sabi ko -- sabay survey sa buong kapaligiran. Di nya kasama ang asungot niyang misis! Hmm…

Napangiti lang siya.

Umaatikabong kwentuhan ang sumunod. Siyempre, di papipigil sa pag-tsansing ang Petra. Palihim na yakap dito, haplos dun, yakap uli.

“Kuya, pahiram naman ng konting pamasahe. Nahihiya akong humingi ke Mommy”.

Nabigla ako. Wala sa budget ang usapang ito.

“Sige na”, sabay hawak sa aking bewang habang siya’y nasa me likod ko.

Nasa bahay kami. Andaming magiging saksi. Kaya iwas ako kunyari.

“Sige na.…”.

Ewan ko. Pero mahina talaga ako pag nilalambing.

“Talaga to. Alam namang mahirap ang buhay ngayon. Magkano ba yun?”

Nagpaalam agad siya pagkabigay ko ng kanyang hinihingi. Tama .. hingi. Hiram lang ang usapan pero alam kong di na babalik sa akin yun. Ang nakakainis, walang kapalit! Tinakam lang ako! Papano naman ako makakapaglandi e tanghaling tapat? Gising ang buong barangay!

“Kita na lang tayo pag-uwi mo sa atin”, makahulugan niyang turan habang sinasarado ko ang gate.

Mas lalo namang di na ako makakaporma pag doon.

Bwisit…

Friday, February 2, 2007

Ilakan # 2: Oyo


Matagal-tagal na rin akong allergic sa Valentine's Day. Me mga binubuhay kasi syang mahahapding alaala. Tungkol ke Oyo -- isang Ilakang nagbigay sa akin ng magkakasalungat na damdamin. Siya yata sa lahat, ang minahal ko ng todo. Kaya nagpakatanga ako ng maraming beses.

Dalawang araw, bago mag Valentine's Day, nahuli ko siyang me kasamang babae. Sumabog ang dibdib ko. Nagunaw ang mundo ko. Nagkulong, nagtago at umiwas ako sa kanya.

Pero sa mismong araw ng mga puso, dumating siya sa bahay. Nanunuyo. Nangangako. Di ko mapanindigan ang tampo.


Ang madamdaming sulat na ito naging bunga ...


Babes,

When I saw you yesterday, I wanted to cry. I couldn’t believe my eyes – couldn’t believe that you would show up. I know that my silence would get you worried, but I didn’t think that you’d care enough. Deep inside me I was hoping you’d fulfill your commitment to see me, but I was readying myself to the reality that it was too much to ask of you.

But you surprised me. Now I can’t help but be convinced that you do care for me, that you do love me.

I’m sorry for doubting you. But since Sunday, I’ve really been miserable. Much as I would like to rein myself from being carried away by jealousy, there was just no way I couldn’t. It really pained me to realize that you were with somebody else. I refrained from counting the hours, but they simply haunted me. Every minute you were with her was like a thorn piercing my wounded emotions.

I tried putting some sense to my feelings. I tried telling myself that it’s just supposed to be alright for a man like you to fall for the invitations of women. I tried convincing myself that I have no right to interfere in the affairs you decide to get into. I tell you, if it were the rational me I was talking to, I would surely have understood you.

But I was never rational since I loved you. My mind has always told me that it’s impossible for you to love me. But my heart sees you could. My mind tells me not to totally fall for you because it’s definite that I’ll just get hurt. But my heart takes your word that you are unlike most men, that you could see and feel love despite the physical barriers.

Many would say I’m a fool to insist that you could make me be a part of your life. But how am I supposed to appreciate the things that you did for me? How am I to weigh the happiness you’ve brought me? For sure, you wouldn’t have shown love if you think I’m not worth a spot in your heart.

That’s why you really can’t blame me for feeling so hurt. I was simply acting based on the foundations we’ve laid. You treated me like you loved me. I reacted to the recent events like I loved you.

I fear losing you, Babes. You have given me so much hope that there is indeed some future to this relationship. You already made a big impact into my life, that without you, my life would be void. You have cared for me in ways only a real lover is capable of giving.

I wish I could be more understanding of your needs, particularly those I could not provide for. But I’m really sorry I can’t. The pain of frustration simply kills me. I don’t understand such selfishness too, but that’s probably how any person who loves someone would feel given the situation.

Jealousy, I know, can blind a person. But it could also reveal just how much a person means. My deep pain shows my deep love for you.

Thank you for giving me this new hope for our love. Thanks for choosing to keep me. I know we’ll face many difficulties ahead, as you try to regain the strength and composure you once had. Babes, I swear I’ll be by your side in these trying times. I know that in the end, our love will see us through.

I love you.


Petra



(May Karugtong)

Wednesday, January 31, 2007

Burrito # 1: Dice; Ang Text

“Sir, dis is my new numbr. Pa-massage ka nman sa kin. Andito na po kami ngayon sa Timog …(address). – Dice”

Natanggap ko ito kagabi.

Teka, kagagaling ko lang ko lang dun ah.

Ibig sabihin, standard text lang pala ang pinapadala nya sa akin dati? To whom it may concern? Akala ko …

Hay, isa nga lang pala talaga akong kliyente. Asa pa.

Tuesday, January 30, 2007

Ang mga Ilakan

Sila ang mga kalalakihan ng aming kaharian. Sinanay sa tagisan ng lakas, talino at porma.

Depende na sa kanilang kapalaran kung sila’y magiging maharlika, ministro, pantas o pag minalas-malas, burrito pagdating ng araw.

Andyan lang sila sa paligid at karaniwang pinagnanasaan ng mga Estrellita. Me mga pagkakataong pumapayag silang makipagniig sa mga ito, pero walang umaamin at lumalantad, hanggat maaari. Patago lang kung makipagrelasyon. Pag sinwerte, yung ilang pagsasama ay nakakarating sa pagiging seryoso at kahit papano’y nagkakaroon ng bahid ng pagmamahalan.

Pero yung karamihan, halos di na rin mapag-iiba sa pakikipagtipan sa mga Burrito – dahil hindi man lantaran, batid na ginto rin ang habol nila.

Ilakan # 1: Lance


“Kuya, pinatatakbo daw na Konsehal si Lance”, balita ni Errol sa telepono.

“Naman to. Pa’no namang mangyayari yun? Si Lance?”,
sagot kong di makapaniwala.

“Maniwala ka. Reliable source ang nagsabi”.

Sabagay, hindi naman talaga imposible yun. Anak si Lance ng isang maharlika sa amin. Pati naman panunungkulan, pwede na rin ngayong ipamana.

“Pano yan Kuya. Kelangan mo siyang suportahan pag nagkataon. Syempre, iba na ang me pinagsamahan”, makahulugang pahayag ni Errol.

Oo nga naman. Me pinagsamahan din kami kahit papano.

Parang ama ko na rin kasi ang ama ni Lance. Lagi ako nitong pinapapasyal sa kanila at ginagawang modelo sa kanyang mga anak. Kaya nga halos nakita kong lumaki si Lance. Kung tutuusin, parang kapatid na ang turingan namin sa isat-isa

Kaya nga wala sa hinagap na kanya ko pa matitikman ang una kong karanasan - na siyang tuluyang nagdala sa akin sa aking bagong mundo.

Nangyari yun nung minsan ko siyang niyayang manood ng concert sa Cuneta Astrodome. Medyo ginabi na kami kaya dun na ako pinatulog ng kanyang Ama sa kanyang kwarto.

Double deck ang kama niya. “Sa taas ka na lang Kuya”, pahayag niya habang naghahanap ng pwedeng gamiting unan at kumot.

Pagkahiga, balik kami agad sa kwentuhan. Dahil bata pa (disiotso na naman yata siya noon), walang katapusan ang kanyang mga tanong – mula sa tsismis hanggang mapunta tungkol sa babae. Marami siyang gustong malaman. Kaya para maunawaan ko ang kanyang saloobin, inurirat ko sya sa kanyang mga karanasan.

At base sa kanyang kwento, talaga namang bagito pa siya. Kaya nga idol nya daw ako. Marami na ring siyang narinig na kwento tungkol sa akin. Ngayon, gusto niyang ipakwento ang tungkol sa aking mga naging girlfriend.

Pinagbigyan ko siya. Pero bumaba muna ako at tumabi sa kanya. Naki-share sa kumot. Nagkwento.

Ilang sandali din ang pang-uurirat niya sa aking sexcapades. Hanggang sa mauwi ito sa harutan.

Nagkasagian ang aming mga katawan. Nag-init ang aking buong pagkatao. Nag-iba lalo ang aking pakiramdam. Mainit. Me konting panginginig. Napapalalim ang hugot ng hininga.


Mula sa kawalan, me nasabi ako. “Alam mo, sawa na ‘ko sa babae. Parang gusto ko ngayon, lalaki naman”.

Yumakap ako sa kaniya. Wala akong naramdaramang pagtutol. Di ko na napigilan ang aking kamay. Namasyal to at hinipo nito ang kanyang ari. Matigas na!

Nawala na ang lahat ng pangamba ko. Ipinasok ko ang aking kamay sa kanyang shorts at dinukot ang kanyang nag-uumigting na kasarian.

Wala kaming imikan. Pinupog ko na lang siya ng halik sa mukha ... sa leeg ... sa dibdib ... sa tiyan ... sa puson.

Hinila nya ang kumot at naiwan ako sa lilim nito. Di ko na pinalagpas ang pagkakataon. Isinubo ko ang kanyang pagkalalaki ang sinimulan ang ritwal ng pagnanasa...

Natapos ang lahat ng walang imikan. Magkayakap kaming pinalipas ang oras at nahimbing.

Kinabukasan, nag-usap kaming parang walang nangyari.

Maraming beses pang naulit ang aming pagniniig. Walang pinipiling oras. Naaalala ko, hinila ko siya bago sya maglaro ng basketbol sa tournament. Wala siyang reklamo. Basta nakahiga lang siya. Nakapikit. At hihintaying umagos ang kanyang binhi.

Natigil ang lahat nang siya’y magka-girlfriend. Na-amoy yata ng babae ang aming ugnayan kaya bantay-sarado ito sa tuwing magkalapit kami ni Lance. Wala siyang magawa kundi umiwas. Mahirap nang maging pulutan sa lahat ng inuman,

Hanggang sa sila’y magpakasal. Tinanggap ko ang pagkatalo.

Hinayaan ko na sila.

“Sa Huwebes Kuya, magkikita kami. Gusto mong sumama? Para masigurado natin ang balita.”, me halong ngising sinabi ni Errol.

“Oo ba. Tingnan natin ang plano niya”, sabi ko.

Di ko alam kung nakita ni Errol. Pero sigurado akong me mapapansing sigla sa aking pagsagot.

At bakit naman hindi. Magkikita kami uli ni Lance. Siguro naman, di nya isasama ang asungot niyang misis. Mabibighani ko siyang muli. Magtatagumpay akong muli.

Sana.

Monday, January 29, 2007

Ang Mga Burrito

Dito, sa kahariang kinasasadlakan ko, sila ang mga engkantong biniyayaan ng kagandahang lalaki. Tunay na mapanukso ang kanilang anyo sa mga mga kagaya kong Estrellita (o engkantong nagising sa pag-aakalang siya’y diwata). Alam ng mga Burrito ang kahinaan ng aming tribu.
Dahil di nabiyaan ng likas na yaman ang kanilang angkan, sa mga Estrellita sila kumukuha ng ikabubuhay.

Ilalahad ko dito ang ilan sa mga kwento ng aking pakikipagniig sa kanilang lipi.

Burrito # 1: Dice


Tanghali pa lang nang mag-text siya sa akin.

“Sir, pa massage ka naman sa akin. Opening po mamya ng bagong spa sa Timog. Kelangan me guest ako para ma swerte.”

Siya si Dice. Magaling magmasahe. Mabait. Matinong kausap. At matagal ko na ring kakilala.

“Andami yatang tao dun. Alam mo naman, ayoko ma-display. Cguro, bukas”, sagot ko.

“Cge Sir. W8 kta.”

Actually, medyo umiiwas ako. Kahit ok kasi siya at kaibigan na rin ang turing ko, ayoko ko siyang kunin nitong mga nakaraang pasyal ko sa spa. Medyo nawala na kasi ang thrill. At andami pa niyang restrictions. Bawal daw ba namang i-blowjob dahil iitim daw ang kanyang etits? Ewan ko kung saan naman niya napulot yun. Nung una nga, nainsulto ako. Pero policy daw niya talaga yun.

“Sir, ur promise ha. W8 kita mamya sa spa.”. At talaga namang di nakalimot. Umaga pa lang kinabukasan, me reminder na.

Nahiya na ako dahil nakapagbitiw na ko ng salita, kaya tumuloy na rin ako sa Timog pagkagaling sa gym. Okay naman ang place. Nasa taas ang aquarium. Medyo madami ang bagong mukha. Me mga gwapo.

“Sir, buti napasyal ka. Ok ba lugar?” Si Ren. Dati ko na syang nakuha.

“Sori, nakapangako ako ke Dice, e.“

Wala pa sya. Tinext ko. Malapit na daw. Pero halos kalahating oras din akong naghintay.

Gusto na akong sulutin ni Ren.

“Sir, pasensya na“
bungad nya. “Tara sa taas”, halata nyang nainis ako. “Papaliguan muna kita”, pabulong nyang sabi.

Yan naman ang maganda sa kanya. Marunong kumarinyo. At una rin akong nabighani sa kanya nung paliguan niya ako, nung first time naming magkita sa lumang spa.

Masarap siyang kasabay maligo. Ang puti at ang kinis nya kasi. Flawless talaga. Pati pwet, walang mantsa. Di ako nakapagpigil. Kinagat ko ang pwitan nya bago ko sabunin.

Naisip ko, siya yung isang tao na me karapatang magsabi sa iba na, “pwet ko pa lang, mukha mo na.”

Matagal din kaming nagbabad sa tubig. Sinagad ko na ang pagsabon at paghimas sa kanyang matipunong katawan. Matagal na rin daw siyang di napapasyal sa gym, pero maskulado pa rin.

Isa lang ang medyo kulang nya. Medyo di kalakihan ang kanyang sandata. Pero ang ganda! Napakalinis tingnan. Yun nga lang, hanggang hawak lang talaga.

Masahe agad sya paglipat namin sa room. At gaya ng sabi ko, marunong talaga sya. Kahit sa matinong masahe pa lang, solb ka na rin sa kanya. Pag idinagdag pa ang kanyang pampainit na masahe sa etits, makakalimot ka rin kahit papano na medyo malaki-laki din ang ibabayad mo sa kanya.

“Tapos, na sir," sabay dagan nya sa hubad kong katawan. Tiningnan ko ang kanyang mukha. Guwapo. Kinabig ko siya at hinalikan sa labi. Gumanti. Sabay hawak sa aking matigas ng alaga. Nilaro.

“Huwag muna. Yung pinangako mong romansa?”

Hinalikan nya ko sa leeg. Sa dibdib.

“Higa ka muna", samo ko habang tinutulak sya sa kama. Tiningnan ko ang kanyang kahubaran mula ulo hanggang paa. Ang ganda talaga. Gusto kong himurin ang kanyang buong katawan.

Pero pinigilan nya ko pagdating sa baba. “Bawal pa rin Sir”.

Yun ang nakakainis sa kanya. Talagang di pwedeng tsupain. At nakakainis na hindi rin tumitigas ang kanyang ari. Kailangan daw nya ng tulong ng bold videos.

Binalik nya ako sa pagkakahiga at nilagyan ng maraming lotion ang aking ari. At pwet. Yun lang daw ang kaya nya. Finggerin ako at batehin.

At dun naman ako mahina sa kaniya. Alam nya yun. Di magtatagal, sasabog na aking dagta. Kahit gusto ko pang pigilin at patagalin pa ng konti, wa epek. Malakas sya kaya di ko basta-basta nahihila ang kanyang kamay para huminto. Alipin niya ako pag nasa ganung kalagayan na. Konting labas-masok pa ng kanyang kaliwang kamay sa aking butas kasabay ng pagtaas-baba ng kanyang kanan sa aking ari, lantang gulay na ko.

“CR lang ako Sir".

Pagbalik nya, nakabihis na ko.

Inabot ko sa kanya ang pera pagbaba namin.

“Kasama na po ba dito ang para sa lotion?”, tanong niya sabay sipat sa bungkos na binigay ko.
“Ah, okay. Sige Sir, hatid na muna kita sa baba.”

Pero biglang me humila sa kanya. Guest. Napatingin na lang sya akin habang karay siya nito palayo.

Di ko na siya hinintay sa baba.

Tahimik ang sasakyan habang binabagtas ko ang daan pauwi. Ni ayokong makarinig ng music.

Natapos na naman ang isang paglalakbay sa mundo ng mga Burrito, ang mga engkanto ng panandaliang aliw. Di ko sigurado kung sulit ba ang nabawas sa aking baul ng ginto.